Ondergrondse kernproeven in de woestijn leiden niet tot veel gemor van plaatselijke bewoners (er zijn er geen), maar bovengrondse ("Atmosferische" voor intimi) doe je beter niet te dicht bij je kiespubliek. Daarom vonden de Amerikanen in 1947 precies wat ze zochten op de Bikini-eilanden en op het Enewetak atol in de Stille Zuidzee . Het eiland maakt deel uit van de Marshall eilanden. Ze hadden het atol tijdens de tweede wereldoorlog buitgemaakt op Japan. Op Enewetak had onder meer de eerste ontploffing plaats van een waterstofbom. Er zouden 44 testontploffingen geweest zijn op Enewetak. De groene beweging was in die jaren nog niet echt in full swing, maar vandaag zouden ze dit waarschijnlijk niet meer moeten flikken zonder dat de halve wereld op straat komt. De proeven stopten er in 1962 en het eiland werd in 1980 opnieuw bewoonbaar verklaard. Toch is de hotelsector er ondanks de fraaie kust nog niet op gang gekomen. De rechtse cirkel is een bomkrater van een eerder eerder "kleine" bom, van 81 kiloton. Aan de binnenkant van de noordelijke punt van het atol (linksboven op de foto van het atol) is een hele hap verdwenen: een bom die twintig keer zo zwaar was. Daarmee verdween op slag een stuk van het eiland onder de golven en was alle begroeïng weggeveegd van de nabijgelegen eilanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten